1) نحوه طرح ادعا و محل طرح دعوی :
مطابق قانون اختصاص تعدادی از دادگاه های موجود به دادگاه های موضوع اصل 21 قانون اساسی (دادگاه خانواده) مصوب 08/05/1376، مرجع رسیدگی به دعوی مطالبه مهریه، دادگاه خانواده می باشد و از نظر محل طرح دعوی می توان مطابق اصل کلی (ماده 11 ق.آ.د.م) اقامتگاه خوانده و یا مطابق ماده 13 ق.آ.د.م در محل وقوع عقد با دادن دادخواست این دعوی را مطرح نمود. همچنین مطابق بند ج از ماده 2 آیین نامه اجرای مفاد اسناد رسمی لازم الاجرا و طرز رسیدگی به شکایت ازعملیات اجرایی مصوب 11/06/1387، زوجه می تواند از طریق دفترخانه تنظیم کننده سند، درخواست صدور اجراییه نموده، سپس سردفتر اسناد رسمی درخواست را به اجرای اسناد رسمی سازمان ارسال می دارد. اجراء پس از وصول، اجراییه را به متعهد ابلاغ نموده و متعهد باید ظرف 10 روز مفاد آن را به موقع اجرا بگذارد. متعهدٌ له (زوجه) می تواند به محض ابلاغ، درخواست توقیف اموال متعهد را نیز نموده که پس از ارزیابی جهت مزایده و وصول مطالبات اقدام نماید.
2) نحوه پرداخت و اجرای حکم :
دادگاه مطابق سند ارائه شده از سوی زوجه، زوج را محکوم به پرداخت مهریه مطالبه شده می نماید که پس از قطعیت می توان درخواست اجرای آن را از دادگاه صادر کننده حکم نمود. در صورت درخواست اجرا از سوی زوجه، دادگاه پس از ابلاغ به زوجه و دادن فرجه 10 روزه جهت اجرای حکم، چنانچه با عدم پرداخت از سوی زوج مواجه گردید، به درخواست زوجه دستور توقیف اموال زوج و یا دستور اجرایی ماده 2 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی (حکم جلب) محکومٌ علیه (زوج) را صادر می نماید.
3) ادعای اعسار زوج :
در صورت عدم توانایی زوج در پرداخت محکومٌ به (مهریه) می تواند با دادن دادخواست به دادگاه صادر کننده حکم بدوی به طرفیت زوجه درخواست صدور حکم بر اعسار و تقسیط محکومٌ به را نماید. در صورت اثبات ادعای زوج محکومٌ به به صورت اقساط پرداخت می شود.
